029. Προσέγγιση Σουλιωτών και Γάλλων στα 1798
Η Δημοκρατική Γαλλία με βάση την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο ( Οκτώβριος 1797) ανέλαβε την διοίκηση των Επτανήσων στέλνοντας στρατιωτικό σώμα και ενσωματώνοντας τα στη γαλλική διοίκηση σαν ενιαία εδάφη με την μητροπολιτική χώρα. Τα εδάφη χωρίστηκαν σε τρείς διοικητικές μονάδες με κυριώτερη αυτή της Κέρκυρας όπου υπήγοντο και οι στεριανές πρώην κτήσεις της Βενετίας δηλαδή η Πάργα, η Πρέβεζα, η Βόνιτσα και ο Βουθρωτός.
Ορίσθηκε Επίτροπος ( Κομισσάριος) από το Διευθυντήριο. Πρώτος υπηρέτησε ο Πέτρος Ιάκωβος Μπονόμ Κομεϋρά ( Pierre Jacques Bonhomme Comeyras) ο οποίος αφίχθηκε στην Κέρκυρα μετά αρκετούς μήνες από τον διορισμό του. Έφθασε στα τέλη Ιουλίου 1798 και αναχώρησε στα μέσα Σεπτεμβρίου. Θεωρείται ότι καθυστέρησε την άφιξη του παραμένοντας στην Ιταλία (Ancona) στην προσπάθεια να εξασφαλίσει οικονομικά μέσα για την αντιμετώπιση των μεγάλων αναγκών της περιοχής ευθύνης του. Είναι όμως πιθανό να αποτέλεσε και λόγο αντικατάστασης μαζί με την ασθένεια του από ελονοσία που του στοίχησε και την ζωή μετά την αναχώρηση του από την Κέρκυρα.
Η γαλλική παρουσία άλλαζε τις ισορροπίες δύναμης και τούτο δεν διέφευγε της προσοχής των Σουλιωτών που πρόλαβαν να προσεγγίσουν τον επίτροπο παρά την τόσο σύντομη παραμονή του στην Κέρκυρα .
Στο αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας απόκειται αναφορά του Comeyras με ημερομηνία 29/8/1798 που μας πληροφορεί για την προσπάθεια των Σουλιωτών να προσεγγίσουν τους Δημοκρατικούς Γάλλους.
Σε αυτή την αναφορά του προς τον υπουργό εξωτερικών ο επίτροπος Κομεϋρά καταγράφει την λήψη επιστολής από συνεργάτη του με επαφές με τους Σουλιώτες, καθώς και την επίσκεψη απεσταλμένου των Σουλιωτών με πρόταση σύναψης συνθήκης.
Ο επίτροπος γνώριζε ότι αντικαθίσταται στα καθήκοντα του και ουσιαστικά παραπέμπει στον διάδοχο του τον χειρισμό της υπόθεσης.
Συγκεκριμένα ο επίτροπος γράφει:
Την ώρα που έκλεινα την τελευταία μου επιστολή, πολίτη υπουργέ, μου έφθασε μία από έναν πράκτορα μου παρά τους Σουλιώτες, με ενημερώνει ότι οι Σουλιώτες δεν έκαναν ειρήνη με τα παιδιά του Αλή, γιατί αυτοί επαίρονται στα κρυφά για την στήριξη από την Δημοκρατία. Δηλώνουν έτοιμοι να ξαναπάρουν τα όπλα όταν θα το θελήσουμε και υπόσχονται να εντάξουν στο μέρος τους όλους τους μπέηδες της Ρομελίας.
Δεν ζητούν ούτε όπλα ούτε χρήμα για να ξαναρχίσουν τις εχθροπραξίες. Ζητούν μόνο την προσδοκία να υιοθετηθούν από την Δημοκρατία.......
Συνεχίζει, ότι δεν απάντησε και ότι θα πει στον διάδοχο του ποιά ήταν τα μέσα που είχε για να επιδράσει στον πράκτορα.
.... Μία ώρα μετά την λήψη της επιστολής ήλθε ένας απεσταλμένος των Σουλιωτών να μου κάνει εκ μέρους τους την πρόταση να ξεκινήσουμε μαζί τους μια συνθήκη.....
Συνεχίζοντας αναφέρεται στα διαδικαστικά της διαπραγμάτευσης που οι Σουλιώτες θέλουν να γίνει στην Κέρκυρα με πέντε έμπιστους καπετάνιους τους. Ο επίτροπος ξεκαθαρίζει ότι είναι ελεύθεροι να έλθουν στην Κέρκυρα μεταμφιεσμένοι σε εμπόρους ή ψαράδες ώστε να να μην αποκαλύπτεται η ιδιότητα τους.
Στον απεσταλμένο δεν δίδεται καμιά απάντηση επί της ουσίας ούτε κάποια απαντητική επιστολή. Μόνο του παρέχεται διαβατήριο λόγω της γέννησης του στην Πρέβεζα που είναι πλέον γαλλικό έδαφος.
Κλείνει την αναφορά με την παραπομπή του θέματος για χειρισμό από τον διάδοχο του στην θέση του επιτρόπου.
Σε προηγούμενη αναφορά του ( 22/08/1798) με πληροφορίες από την απέναντι στεριά πάλι ανέφερε τους Σουλιώτες και το ενδεχόμενο να συνάψουν ειρήνη με τα παιδιά του Αλή. Εμφανίζονται τα παιδιά του Αλή γιατί ο ίδιος απουσιάζει στην εκστρατεία κατά του Πασβάνογλου.
Με προτεραιότητα λοιπόν σημειώνει ότι δεν έγινε η ειρήνη μεταξύ Σουλιωτών και παιδιών του Αλή.
Τελικά ο Κομεϋρά αναχώρησε από την Κέρκυρα και συναντήθηκε με τον διάδοχο του Ντυμπουά στην Ancona στις 18/09/1798.
Δεν εντοπίζεται για την ώρα, κάποια αναφορά με την συνέχεια της υπόθεσης.
Πηγή: ADEL 57CP, Il.Ion. t. 1